25 Nisan 2011 Pazartesi

2 çocukla 1 başına günler...

Kırk çıktı, anneanne ve dede, kırk küp kırkının da kulbu kırık küp dediler ve kardeşimin evine geçtiler. İlk hafta, tüm gün/yarım gün derken desteklerini yoğun biçimde verdiler. Kademeli geçişin ilk etabı oldu bu. İkinci hafta da biz teyzeye gidip destek aldık. Ve bugün itibariyle evlerine geçtiler. 8 aylık Ankara yaşamları sonrası biraz soluk almaca biraz evlerini toparlamaca için onlara vakit tanıyoruz. Sonrasında biz yanlarında alacağız soluğu. Ve dönüşte de bir bakıcı ile anlaşmamız şart. Çünkü 2 çocukla yaşam hiç kolay değil ki bu iki çocuk arası yaş farkı 2 yaş 4 aysa işler pek fena.

Neyse ki NE, hastanedeki çıldırtıcı hallerinden oldukça uzak. Sabahları uyuyarak, annenin UE'ye kahvaltı ettirmesine olanak tanıyor. UE'nin kahvaltısı deveye hendek atlatmaktan zor. Kahvaltı faslı bitip NE uyanınca UE'nin NE'yi sevicem fasıllarına geçiyoruz. Ki bu evre gerçekten kardeşini sevme üzerine kurulu. Bir müddet sonra NE'yi koltukta bakınmaya bırakıp, UE ile oyunlara geçiyoruz. Türlü türlü oyun uydurarak, araya çay keyifleri sıkıştırarak öğleni ediyoruz. Öğle faslında kritik nokta yemeklerin akşamdan hazır edilmesi. Ki emzirme faasıllarında UE'ye hiç güven olmaz, ocakta yemek bırakılması söz konusu bile olamaz. Yersin yemezsin kısmı sürerken NE'nin de en deli zamanları başlıyor. Bir NE'ye koş, bir UE'nin ağzına yemek ver, bir biraz daha yemesini sağlayacak oyun bul. Annenin enerjisi tükenmeye başlar. Yemekten sonra ilk hafta UE de uyuyordu, 1-2 saat nefes alma şansım oluyordu. Ama 2. hafta (yani geçen hafta) ben uyumayacağımlar başladı. Uyutmak için türlü numaralar sırasında anne bazen yemek yemeğe vakit de bulamamasıyla 2 çocuk cinleri etrafa toplandı. UE uyuyamadıkça, türlü çılgınlıklar huysuzluklar geliştirmeye başladı. Bazen akşamüstü sızdı kaldı. Ki anne buna da razı oldu.
Sıcak birşeyler içme, düzenli yemek yeme bu koşullarda mümkün değil. Bir de UE'nin öğleden sonra NE'nin canına okuma saatleri var ki, NE'yi UE'den kaçıracağım, UE'yi eğlendireceğim derken ben benden çıkıyorum. UE sanırım beni NE'den kıskandığından kendi kendine oyunlarından da vazgeçti. Evde bisikletle turlamaya bayılan çocuk, bisikletin yüzüne bile bakmıyor. Bisiklet onun evde en önemli enerji attırgacıydı. O da gidince, gelmiyor tabi öğle uykuları.

Bu hafta böbanne ve dededen destekle başladı. Önümüzdeki 1.5 - 2 ay için onlara güveniyoruz. Ellerinden hörmetle öpüyoruz.

Gün içinde 2 çocuk bakımını kotarsam bile bu tempoya benim bünyem uzun süre dayanamaz. Ve bitirilmesi gereken bir tezim var.

Ben mi çok kofum, eski hatunlar mı çok becerikliymiş. İlk 28 ay aralı çocuk büyüten ben olamam değil mi, sadece çocukları değil olayı da mı büyütüyorum yoksa? Ya da dayanak noktam çok olduğundan biraz şımarıyor muyum (bence kesinlikle değil ama)?

Fakat olaya şu açıdan bakmayı ihmal etmiyorum, NE 2 aylık oldu bile .Bir çocuğun kendini kotarması süresinin 2 yaş civarı olduğu düşünülürse, ne kaldı şunun şurasında:P

6 yorum:

Deli Anne dedi ki...

başlığı görünce koşa koşa geldim.. Kolay gelsin arkadaşım..

Buse dedi ki...

Mümine'den sonra ikinci yorumu benim yapıyor olmam bir tesadüf olamaz herhalde değil mi?

Bu arada Ne'nin uyku düzeni nasıl , uyku sever bir bebek mi? Hayatınızdaki en önemli şey bu bence.

renklendirhayati dedi ki...

Şu yazdıklarını okuyunca sana hayran olmamal elde değil, bebeklerimizin arasında 10 gün var seninle ama benim gücüm çoktan tükendi, 2.simi hayatta düşünemem bu şartlarda

yasemin dedi ki...

merhaba,2.bebeğiniz hayırlı olsun,yeni bir düzen kurup alışmak bende 2. bebeğimi doğurduğum zaman gerçekten zor olmuştu,dahası bilinmezlik yoruyordu beni,nasıl olucak ilkini çok mu ihmal edicem,biri uyurken biri uyanık olucak ben ne zaman dinlenicem gibi....
en büyüük tavsiyem kesinlikle destek alın anane ,bakıcı babaanne her kim olursa

saricizmeli dedi ki...

Bu dileğe çok ihtiyacım var deli anne.

:)) NE oldukça kolay bir bebek. Yani deneyimli anne olarak bana kolay. Hastanede ilk 2 gün ememeiş ve sürekli ağlamıştı. Öyle olsa kafama huniyi takar gezerdim:))

Hertelden, gaz problemlerinden bahsetmişsin. Bu konuda şanslıyım ben. Biraz zaman geçsin 2. meselesini tekrar konuşalım:))

Yasemin çok teşekkür ederim. Destek aldıkça anne rölantiye geçiyor ve herşey daha kolay oluyor gibi geliyor bana da.

Hayat güzeldir.. dedi ki...

okurken ben yoruldum. bir bebekle tekbaşımayım acemiyim diyordum ama 2. yi bu durumda hiç düşünmüyoruz tabi :) Enerjin hiç bitmesin..
Bu arada ''attırgac'' bayıldım!