Annelik Derecelendirmesi

Mutlu Tönbekici gazetedeki yazısına 7. sıradan yerleştirmiş "kötü anne olmayı" insanları ikna edemeyecekleriniz listesine. Hasta ruhlu anneleri bir kenara koyduğumuzda bir annenin değerlendirilmesi ne haddimize ki ( burada evlatların annelerini değerlendirmelerini de konu dışı bırakıyorum)?

Para, iman ve annelik. Bilinmez kimde ne kadar bol ve iyi.

Dünya üzerinde milyonlarca kadının bir hali annelik. Bu annelik halinin de kendi içinde halleri var ayrıca. Her anı bir cümle anneliğin. Anne öznesi. Nesne değişiyor, eylem de. Kimi zaman anne gizli özne bile oluyor. Oluşan cümlelere edatlar ve zarflar da ekleniyor. Bu cümlelerin tümü oluşturuyor Anneliği. Bir metin oluşuyor annelikten. İlişkiler, olaylar, koşullar  zinciri içeren bir metin. Anne kimi cümlelerde etken, kimilerinde edilgen. Bu metni okuma şansımız olmadan sunuşunu okuyoruz. Sunuş mükemmelse fecaat içerikten haberdar bile olamayız, ya da tam tersi. Özetle içerideni hakkında kesin konuşamam ama dışarıdan kesitlerle değerlendirilebilir bir hal değildir annnelik. Değerlenmesi yapılamaz bir halden iyi ya da kötü sonucuna da varılamaz.

Annelik dışarıdan değerlendirilebilir bir hal olmadığı gibi bir meslek de değildir. Annelik bir zorundalıklar zinciri de değildir. Annelik ahlak anahtarı hiç değildir (anneyim bana yakışmaz benzeri cümleler benim beyin algoritmamda çalışmaz). Lütfen anneliği kalıplamaktan, değerlendirmekten, kutlulamaktan çeker misiniz ellerinizi, dillerinizi?