Başardık...

Evet, evet mutlu son. Yeterlik tamamdır.

Öncelikle uslu bir çocuk olup annesinin çalışmasına fırsat veren Umut Ege'ye,

Ödevlerim sırasında, şu ödeve ilişkin bilgi bu kitaptadır diyip yüzlerce kitabını bana tanıtan ve iyi notlar almamda katkı sağlayan, sorulara ilişkin tartışmalar yaparak ufkumu açan, yeterlik hazırlığında beni cesaretlendiren, yıldığım noktada azmimi arttıran, ufaklıkla ilgilenip bana çalışma zamanı kazandıran, hatta bazen mutfakta peri, kalbimde kocaman yeri var dedirten sevgili babaya

Yılların motivasyonu "sen yapamazsan kim yapacak"ı gene esirgemeyen, haftalarca bizi ağırlayan, yediğin önünde yemediğin arkanda, gülben ergen misali yaşa olmasın sıkıntı kafanda çalışma ortamı yaratan, anan baban hep arkanda duygusunu hissettiren anane ve dedeye

Sen çalış oğlun emin ellerde, püreleri tencerelerde, bekleriz onu pencerelerde diyerek destek veren babanne ve dedeye,

Kütüphane köşelerinde sürünmeden, "kahven yanında, teyze bulsun makaleleri anında" sloganıyla referans gösterebileceğimiz, karnıbahar yemeğinin tadı halen damağımızda olan teyzeye

Moullexlerle eneji, Umut Ege'yle ilgilenecek kimse olmadığında sinerji veren, sınav sonrası kutlama yemeğini hazırlayan halaya

SInav günleri moral motivasyoncuları kocaman teyze ve kuzen teyzeye

Sorularımla canlı yayında bağlandığım ve her daim detaylı cevaplar aldığım Eda,Aslı,Esra,Ali ve Recep'e,

Arkadaşlıklarının sıcaklığını bu süreçte her daim hissettiğim (cumartesi arkadaşım) Nigar, Mehtap, Yasemin ve Dilek'e,

İyi dilekleriyle beni mutlu eden sevgili blog anneleri Mert'İn annesi Yeşim'e, Ahmet'in annesi İlknur'a ve Neva'nın annesi Senem'e ,

Böylesi muhteşem bir kadroyla sözlü olduğum juri üyelerime,

Ve asıl önemlisi, böylesi zor koşullarda yılmayıp, fedakarlıklarda bulunduğum, azmettiğim, vazgeçmediğim için kendime çok çok teşekkür ediyorum